To 2009, η υπερπαραγωγή του ΣΚΑΪ “Μεγάλοι Ελληνες” ανέδειξε τον Μεγαλέξανδρο ως τον μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών. Απολύτως αναμενόμενο και κατανοητό, αλλά εξαιρετικά περιορισμένης πρακτικής αξίας. Διότι ο Μέγας Αλέξανδρος όντως είναι πασίγνωστος σ’όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου και αποτελεί αστείρευτη πηγή εθνικής υπερηφάνειας. Ωστόσο, η προσωπικότητα που ενώνει το έθνος σήμερα δεν είναι ο στρατηλάτης που κατέκτησε όλο τον γνωστό κόσμο του 4ου π.Χ. αιώνα - είναι ο Μεγάλος Προδότης, ο Εφιάλτης.
Οι Ελληνες της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα δεν εμπνέονται από τα θαυμαστά επιτεύγματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά βιώνουν ξανά και ξανά – και ξανά – το δράμα του Λεωνίδα το 480 π.Χ. στις Θερμοπύλες, όπου ο σιχαμερός Εφιάλτης χρηματίστηκε για να οδηγήσει του Πέρσες του Ξέρξη στα νώτα των Ελλήνων. Ηταν η τέλεια δικαιολογία για μια ένδοξη ήττα, η οποία μάς εμπνέει πολύ περισσότερο απ’όλες τις νίκες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το “this is Sparta-a-a-a-a-a” από τους “300” ηχεί ακόμη σ’αυτιά εκατομμυρίων συμπολιτών μας που προτιμούν να περιτριγυρίζονται από Εφιάλτες παρά να παραδεχθούν δικά τους σφάλματα.
Σημειωτέον ότι οι Αγανακτισμένοι που είχαν στρατοπεδεύσει στο Σύνταγμα το καλοκαίρι του 2011 δεν
φώναζαν συνθήματα υπέρ της επιστροφής της χώρας στο ένδοξο παρελθόν του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά κράδαιναν κρεμάλες για τους άπειρους προδότες, δηλ. Εφιάλτες, που μάς έφεραν εδώ που μάς έφεραν. Οι μούντζες που έπεφταν βροχή προς τη Βουλή των Ελλήνων με την ευχή να καεί το γνωστό … μαγαζί, προφανώς δεν απεθύνονταν στο Μεγαλέξανδρο (αλήθεια, ποιός τον θυμόταν εκείνες τις μέρες;), αλλά στον ειδεχθή Εφιάλτη που είχε την τιμητική του.
φώναζαν συνθήματα υπέρ της επιστροφής της χώρας στο ένδοξο παρελθόν του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά κράδαιναν κρεμάλες για τους άπειρους προδότες, δηλ. Εφιάλτες, που μάς έφεραν εδώ που μάς έφεραν. Οι μούντζες που έπεφταν βροχή προς τη Βουλή των Ελλήνων με την ευχή να καεί το γνωστό … μαγαζί, προφανώς δεν απεθύνονταν στο Μεγαλέξανδρο (αλήθεια, ποιός τον θυμόταν εκείνες τις μέρες;), αλλά στον ειδεχθή Εφιάλτη που είχε την τιμητική του.
Εκτοτε, η ελληνική κοινωνία έχει βγάλει στη σέντρα σύγχρονους Εφιάλτες ων ουκ έστιν αριθμός. Από τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ που μαγείρευε τα στατιστικά στοιχεία και τον ΓΑΠ που τά 'παιρνε μέσω των CDS (ας είναι καλά τα παλικάρια που τα βγάλανε αυτά στη φόρα κι ας χάσανε όλες τις σχετικές δίκες) μέχρι τους Σαμαροβενιζέλους (που μάς ρημάξανε τα ασφαλιστικά ταμεία κι ας πέτυχαν τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην ιστορία των ευρωπαϊκών χωρών) μέχρι τον Τσιπράκο που άλλα μάς έλεγε στην αντιπολίτευση και μάς τα μπουρδουκλώνει τώρα τελευταία. Πάντως, ο Εφιάλτης είναι μια πανίσχυρη ιδέα κι ένα πανίσχυρο παυσίπονο για όλες τις παθήσεις. Τί θα κάναμε χωρίς τους Εφιάλτες δηλαδή; Είναι κι αυτοί μια κάποια λύσις.
Μ’αυτά και μ’αυτά, είναι επιτακτική ανάγκη ο ΣΚΑΪ να σοβαρευτεί και να ξαναδιοργανώσει το διαγωνισμό εντάσσοντας τον Εφιάλτη στη λίστα των 100 μεγάλων Ελλήνων. Και θα περιμένουμε όλοι με αγωνία το τελικό αποτέλεσμα.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου