Ε. Βενιζέλος: Η θεωρία του υπερπλεονάσματος είναι μία αυτοκτονική, καταστροφική θεωρία, η οποία υπονομεύει το μέλλον της χώρας.

Αθήνα, 20 Νοεμβρίου 2017

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στη Βουλή κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Διανομή Κοινωνικού Μερίσματος και άλλες διατάξεις»

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η σύλληψη της πολιτικής του υπερπλεονάσματος έχει προκαλέσει και προκαλεί βλάβη στην εθνική οικονομία, απολύτως συγκρίσιμη με τη βλάβη του τραγικού πρώτου εξαμήνου του 2015. Ποια είναι η σύλληψη του υπερπλεονάσματος; Η ταξική πολιτική, στην οποία αναφέρθηκε προηγουμένως ο κ. Τσακαλώτος; Μακάρι να ήταν μόνον αυτό. Η σύλληψη του υπερπλεονάσματος είναι η απόλυτη, εν ψυχρώ, κυνική θυσία της προοπτικής της εθνικής οικονομίας, της δυνατότητας ανάκαμψης και ανάκτησης του χαμένου εδάφους προς όφελος μίας καθαρά, ωμά επικοινωνιακής στρατηγικής, χάριν ενός αφηγήματος πως δήθεν παίρνουμε από τους μικρομεσαίους, από τα κατάλοιπα της μεσαίας τάξης, από τα ράκη της και μοιράζουμε το υπερπλεόνασμα στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.

Δεν θα αναφερθώ στα προφανή, ότι το υπερπλεόνασμα προέρχεται από υπερφορολόγηση, από υπερεπιβάρυνση σε ασφαλιστικές εισφορές, από πάγωμα της καταβολής των οφειλών του δημοσίου, των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την αγορά, από δραματική περικοπή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και λόγω της περικοπής αυτής δεν γίνονται και αντιπλημμυρικά έργα, για να γίνω κάπως επίκαιρος, λόγω του δράματος της Μάνδρας, της Νέας Περάμου και της Πιερίας. Το υπερπλεόνασμα δεν οφείλεται μόνον στο γεγονός πως έχουμε τελικά μία κάμψη της ίδιας της δυνατότητας της εθνικής οικονομίας να προχωρήσει προς το μέλλον, αλλά επιπλέον έχουμε και μία παραίτηση από το βασικό επιχείρημά μας, το εθνικό επιχείρημά μας, ότι οι υψηλοί στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα, σε μακροπρόθεσμη βάση, είναι βλαπτικοί για την εθνική οικονομία, λειτουργούν υφεσιακά, αντιαναπτυξιακά, προκυκλικά, δεν μας αφήνουν να αναπνεύσουμε. Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τον περιβόητο δημοσιονομικό χώρο αναπνοής.

Αυτό, όμως, γίνεται επίτηδες για να μπορέσει η κυβέρνηση το 2017 και το 2106 προηγουμένως, να
πει ότι, να, αποκόμισα 600.000.000 ευρώ την πρώτη φορά, 730.000.000 τώρα, να μοιράσω με τη μορφή κοινωνικού μερίσματος, δηλαδή μικροεπιδομάτων. Σε ποιους; Στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, τα οποία τα έχω καθηλωμένα σε μία πελατειακή αντίληψη, κρατικιστική, λαϊκιστική, σε στρώματα τα οποία έχουν τα ίδια επιβαρυνθεί, λόγω της αύξησης των εμμέσων φόρων, γιατί πληρώνουν ΦΠΑ και ειδικό φόρο κατανάλωσης για τα καύσιμα, πληρώνουν τις επιβαρύνσεις στο καλάθι της φτωχής νοικοκυράς. Κυρίως γιατί αυτά τα χαμηλά στρώματα βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται συνεχώς και βλέπουν τα παιδιά τους ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους να μην μπορούν να αποκτήσουν την εργασία που επιθυμούν, που τους αναλογεί, άρα δεν μπορεί να αυξηθεί το οικογενειακό εισόδημα και απλώς γίνεται μία αναδιανομή της μιζέριας και της έλλειψης προοπτικής.

Έχω μιλήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό για αυτήν την κατάσταση της στασιμοχρεωκοπίας. Για την κατάσταση της αναιμικής ανάπτυξης, της ανάπτυξης χωρίς ρευστότητα, χωρίς κεφάλαια και χωρίς οριζόντιες επενδύσεις, με εξαίρεση λίγες εμβληματικές επενδύσεις που δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα. Αυτή είναι η επιλογή που έχει κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχει κάνει την επιλογή να κινηθεί υφεσιακά, αντιαναπτυξιακά, να κρατά τη χώρα καθηλωμένη υπό συνθήκες τέτοιες που δεν επιτρέπουν να δημιουργηθεί εθνική αποταμίευση. Χωρίς εθνική αποταμίευση δεν έχεις καταθέσεις, δεν έχεις ένα τραπεζικό σύστημα που λειτουργεί, δεν έχεις ρευστότητα, δεν έχεις τον όγκο των επενδύσεων που μπορεί να οδηγήσει την οικονομία ξανά στην ομαλότητα, στην κανονικότητα, γιατί με το Ελληνικό ή με το χρυσό στη Χαλκιδική δεν λύνεις το πρόβλημα της εθνικής οικονομίας, λύνεις το πρόβλημα βεβαίως της διεθνούς εικόνας της χώρας, προσελκύεις κάποιες άμεσες ξένες επενδύσεις ή τις διώχνεις. Αλλά αν δεν κινηθεί όλος ο μηχανισμός, αν δεν κινηθεί όλο το φάσμα της αγοράς, όλο το φάσμα της επιχειρηματικότητας, δεν καλύπτεις το τεράστιο επενδυτικό κενό που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία δέκα χρόνια από το 2007.

Άρα, λοιπόν, αυτό το οποίο γίνεται στην πραγματικότητα είναι μία συνειδητή υπονόμευση του μέλλοντος της χώρας, όχι μόνο μέχρι το 2018 που τελειώνει το τρίτο πρόγραμμα, ούτε μέχρι το 2022, δηλαδή την περίοδο κατά την οποία έχουμε αναλάβει υποχρέωση πολύ μεγάλου πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5%, αλλά και για την μακρά περίοδο μέχρι το 2060, όπου έχουμε ήδη αναλάβει υποχρέωση με την υπογραφή του κ. Τσίπρα για πρωτογενές πλεόνασμα 2,4% κατά μέσο όρο του ΑΕΠ για κάθε χρόνο. Με επιτήρηση βεβαίως, η οποία ούτως ή άλλως προβλέπεται από τον ισχύοντα ευρωπαϊκό κανονισμό.

Άρα, τι συμβαίνει με το υπερπλεόνασμα; Γιατί έχει γίνει αυτή η δήθεν ταξική επιλογή της στασιμοχρεωκοπίας; Της υφεσιακής επίπτωσης;

Και γιατί το αφήγημα αυτό της δήθεν αναδιανομής της μιζέριας, νομίζει η κυβέρνηση ότι αποδίδει καρπούς ενώ πλήττει το σύνολο της οικονομίας, καθώς αυτοί που παίρνουν το μέρισμα, ήδη το έχουν πληρώσει, αλλά επίκειται και η περικοπή των συντάξεών τους, επίκειται νέα μείωση του αφορολογήτου, επίκειται δηλαδή το απόλυτο αδιέξοδο.

Ενώ πρέπει να πάμε, τώρα, να κάνουμε τη μεγάλη συζήτηση για το τι θα γίνει εν όψει της λήξης του προγράμματος μετά το πρόγραμμα, πάμε εκεί χωρίς να έχουμε κανένα επιχείρημα ως προς τον δημοσιονομικό χώρο, γιατί μετά το σοκ του πρώτου εξαμήνου του 2015 έχει γίνει η άτακτη στροφή και η κυβέρνηση τα έχει συμφωνήσει όλα, τα έχει δώσει όλα και έχει υιοθετήσει τη θεωρία του υπερπλεονάσματος, λέγοντας ότι είμαστε πολύ πιο καλοί μαθητές από αυτό που απαιτεί ο κανονισμός του σχολείου.

Δείτε τους αριθμούς του 2016 που είναι δεδομένοι, τετελεσμένοι. Το 2016 είχαμε υποχρέωση να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 0,5%, δηλαδή λιγότερο από 1 δισεκατομμύριο Ευρώ. Σύμφωνα με τα οριστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της EUROSTAT πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,7% του ΑΕΠ, 3,2% του ΑΕΠ περισσότερο. Δηλαδή αντλήθηκαν από την οικονομία παραπάνω περίπου 6 δισεκατομμύρια Ευρώ. Τα 6 δισεκατομμύρια αφαιρέθηκαν από τις δυνατότητες ανάπτυξης. Εάν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ είχαν μείνει στην οικονομία αυτά θα είχαν αποδώσει σε μεγαλύτερη ανάπτυξη, σε περισσότερα εισοδήματα, σε μεγαλύτερη εθνική αποταμίευση, σε μεγαλύτερη ρευστότητα, σε περισσότερες επενδύσεις. Πόσα μοιράστηκαν από αυτά τα 6 δισεκατομμύρια; Εξακόσια εκατομμύρια. Για να μπορέσει η κυβέρνηση να μοιράσει 600 εκατομμύρια ευρώ κοινωνικού φιλοδωρήματος- που βεβαίως καλώς μοιράζονται σε κάποιους που έχουν ανάγκη- αφαίμαξε από την εθνική οικονομία 6 δισεκατομμύρια ευρώ που κανείς δεν της είπε να τα αφαιρέσει, δεν τα ζητούσαν οι εταίροι.

Το ίδιο γίνεται τώρα σε χαμηλότερο επίπεδο, γιατί, για 2017, ο στόχος είναι 1,75% πρωτογενές πλεόνασμα. Πες ότι το υπερπλεόνασμα είναι ουσιαστικά αυτά τα 730 εκατομμύρια ευρώ που μοιράζονται με τη μορφή επιδομάτων. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ούτε τα λεφτά που πηγαίνουν στη ΔΕΗ, τα οποία στην πραγματικότητα είναι χρηματοοικονομικός διακανονισμός μεταξύ Δημοσίου και ΔΕΗ για να μην καταρρεύσει η ΔΕΗ, που καταρρέει, δεν υπάρχει καμία πολιτική για τη ΔΕΗ, ούτε μπορούμε να υπολογίσουμε τα ποσά που πηγαίνουν ως δικαστική υποχρέωση του Δημοσίου να καταβάλει τα αχρεωστήτως καταβληθέντα από τους συνταξιούχους για την εισφορά υγείας, πέραν του ότι επιβλήθηκε εισφορά στον ΕΟΠΥΥ που είναι πολύ μεγαλύτερη, που ξεπερνά το 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ και πέραν του ότι επίκειται περικοπή συντάξεων που είναι το μεγάλο χτύπημα.

Εάν αυτό συνεχιστεί το 2018, μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος του 3,5% και να υπάρξει υπερπλεόνασμα για να πάει πού και με ποιον στόχο στην ανάπτυξη; Για να πετύχουμε το απαιτούμενο πλέον πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% το 2018, πρέπει να έχουμε ρυθμό ανάπτυξης 2,4% τουλάχιστον. Το 2016 πετύχαμε τάχα μου, δήθεν υπερπλεόνασμα με ύφεση, με μείον 0,2%. Το 2017 καταγράφεται ρυθμός ανάπτυξης αισθητά μειωμένος σε σχέση με το στόχο που ήταν 2,7%. Για να πετύχουμε το 1,5% πρέπει το δεύτερο εξάμηνο να υπάρχει ρυθμός ανάπτυξης που ξεπερνά το 3,2% του ΑΕΠ. Το 2018 που είναι ο κρίσιμος χρόνος της διαπραγμάτευσης για το μετά το πρόγραμμα, πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για λογική υπερπλεονάσματος ή πρωτογενούς πλεονάσματος μόνον, όταν δεν έχουμε δυνατότητα να αντλήσουμε άλλα υπερέσοδα, γιατί έχουμε αφαιμάξει την πραγματική οικονομία;

Αυτή η σύλληψη, αυτή η προκυκλική υφεσιακή σύλληψη εις βάρος του μέλλοντος, εις βάρος της ανάπτυξης, είναι ακατανόητη, διότι το τίμημα που πληρώνει η ελληνική οικονομία για να γίνει μία δήθεν γενναιόδωρη πράξη εφάπαξ, πάρε 600 εκατομμύρια ευρώ τη μία χρονιά ή 700 εκατομμύρια ευρώ την άλλη, είναι δυσανάλογα μεγάλο. Εν πάση περιπτώσει, αν ήταν να μοιραστεί αυτό το υπερπλεόνασμα ας αποκτούσαμε αυτό το υπερπλεόνασμα, 600 εκατομμύρια ευρώ τη μία φορά και 700 εκατομμύρια ευρώ την άλλη. Γιατί έπρεπε να αφαιμάξουμε δισεκατομμύρια που στερούν ανάπτυξη; Γιατί, εάν δεν είχαμε στοχεύσει στο υπερπλεόνασμα του 2016, θα είχαμε αυξημένη ανάπτυξη κατά τουλάχιστον 1,5% παραπάνω και αναλογικά το ίδιο θα συμβεί και με τα δεδομένα του 2017.

Άρα μιλάμε για μία μυωπική, αυτοκτονική πολιτική, η οποία δεν οδηγεί πουθενά, οδηγεί απλώς σε μία αναπαραγωγή πελατειακών αντιλήψεων, με ποια σκέψη ;   Ότι η φορολογική και ασφαλιστική υπερεπιβάρυνση αφορά τους πολιτικούς μας αντιπάλους, εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις, εκείνα τα στρώματα που δεν μας ψηφίζουν ως ΣΥΡΙΖΑ ή ως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Άρα μπορούμε να κάνουμε εν ψυχρώ μία πολιτική που στοχεύει σε κοινωνικές ομάδες που είναι αντίπαλοί μας κατά τεκμήριο για να έχουμε τη δυνατότητα πολιτικών θεωρημάτων εκμαυλισμού απέναντι σε κάποιους άλλους, τους οποίους εκλαμβάνουμε ως αφελείς, διότι οι ίδιοι τα έχουν πληρώσει και τα πληρώνουν αυτά πανάκριβα.

Λέει ο κ. Τσακαλώτος –και τελειώνω με αυτό– «μα και εσείς μοιράσατε το 2014 από το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 χωρίς να πετύχετε υπερπλεόνασμα». Μα δεν θέλαμε να πετύχουμε υπερπλεόνασμα. Εμείς θέλαμε να έχουμε και μικρότερο στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος, εμείς θέλαμε να αποκτήσει θετικό ρυθμό η οικονομία. Η θεωρία του υπερπλεονάσματος είναι μία αυτοκτονική, καταστροφική θεωρία, η οποία υπονομεύει το μέλλον της χώρας.

Λέει ο κ. Τσακαλώτος, «δεν κλείσατε τη πέμπτη αξιολόγηση στα τέλη του 2014, γιατί δεν θέλατε να αναλάβετε το βάρος της προληπτικής πιστωτικής γραμμής». Μα εμείς πήγαμε και τη ζητήσαμε την προληπτική πιστωτική γραμμή και την ψηφίσαμε ομόφωνα στο Eurogroup τον Νοέμβριο του 2014, γιατί η χώρα χρειαζόταν και χρειάζεται και τώρα προληπτική πιστωτική γραμμή για να μη βγει ξυπόλυτη στα αγκάθια. Εγώ προσωπικά είχα βγει και το είχα πει σε όλους τους τόνους ότι πηγαίναμε από το μνημόνιο στην προληπτική πιστωτική γραμμή που είναι άλλη κατάσταση. Όπως είχα βγει και έδωσα στη δημοσιότητα, το Φεβρουάριο του 2015, το e-mail Χαρδούβελη λέγοντας, πάρτε και κρατήστε το να το δείτε ως παιδική χαρά όταν θα έρθει το μνημόνιο του κ. Τσίπρα, όπερ και εγένετο. Και τώρα θέλουν να έχουν ένα αφήγημα “καθαρής εξόδου” δήθεν. Ποιας καθαρής εξόδου; Με τι επιτοκιακό κόστος; Με τι επίπτωση στη βιωσιμότητα του χρέους;

Και επίσης κάτι ακόμη, το οποίο είναι πολύ σημαντικότερο, υπάρχει η “υβριδική” προληπτική πιστωτική γραμμή στην οποία αναφέρεται κατά βάθος ο κ. Τσακαλώτος. Λέει, “δεν θα έχουμε μία προληπτική πιστωτική γραμμή των Ευρωπαίων εταίρων στον ESM, θα έχουμε μία εθνική πολιτική γραμμή, ένα εθνικό αποθεματικό”. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί μας βάζουν από τώρα να καταβάλουμε εμείς το κόστος της πρόληψης των πιθανών αντιδράσεων των αγορών μετά τον Αύγουστο του 2018, όπως μας βάζουν, με την υπογραφή του κ. Τσίπρα, από τον Ιούλιο του 2015 και μετά, να πληρώνουμε εμείς, δηλαδή ο ελληνικός λαός από τη φορολογία, τις παρεμβάσεις στο χρέος, τις μειώσεις στην παρούσα αξία του χρέους, τις αλλαγές στις παραμέτρους, τη μεταβολή των κυμαινομένων επιτοκίων σε σταθερά, για παράδειγμα, ενώ μέχρι το 2014 με τη μεγάλη παρέμβαση του 2012, το κόστος το πλήρωσαν και το πληρώνουν οι εταίροι, γι’ αυτό μειώθηκε το χρέος. Τώρα πλέον τις παρεμβάσεις τις πληρώνει η ίδια η χώρα.

Μιλάμε για απόλυτη απουσία σχεδιασμού και για απόλυτη ανικανότητα διαπραγμάτευσηςκαι στο δημοσιονομικό και στο χρηματοπιστωτικό και στο μακροοικονομικό επίπεδο. Η θεωρία του υπερπλεονάσματος δεν είναι για πανηγυρισμούς, είναι ένα δράμα που βιώνει η ελληνική κοινωνία και η ελληνική οικονομία. Αυτό το δράμα έρχεται να επιβεβαιώσει σήμερα στη Βουλή η κυβέρνηση. Η δική μας ψήφος αφορά την μεταχείριση των ευπαθών ομάδων, δεν αφορά την αποδοχή των θεωριών και του δήθεν πολιτικού σχεδιασμού της κυβέρνησης που τρώει τις σάρκες της χώρας και υπονομεύει το μέλλον της.

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK