Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

Διαπλοκή νέου τύπου από Τσίπρα - Σαββίδη

Η τεκμηρίωση της προνομιακής μεταχείρισης του Ιβάν Σαββίδη από την κυβέρνηση Τσίπρα σε ζητήματα που έχουν αθλητικό, επιχειρηματικό και μιντιακό ενδιαφέρον εκθέτει ανεπανόρθωτα τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και τινάζει στον αέρα την κυβερνητική σκανδαλολογία που έχει στόχο να αναδείξει σκοτεινές πλευρές του διαχειριστικού παρελθόντος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, προκειμένου να διευκολυνθεί δημοσκοπικά και εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ρωσικού τύπου

Η διαπλοκή, βέβαια, αναπτύχθηκε στην Ελλάδα πολύ πριν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και κατά τη γνώμη μου αποτελεί ευρωπαϊκό και παγκόσμιο φαινόμενο. Στο βιβλίο που εξέδωσα το 2003 με τίτλο «Ο κρυφός πόλεμος των εξουσιών» αναλύω το φαινόμενο της ελληνικής διαπλοκής όπως το έζησα ως πρωταγωνιστής στον δημοσιογραφικό και εκδοτικό χώρο και κάνω και ορισμένες διεθνείς συγκρίσεις.

Υπάρχουν όμως διάφορα είδη διαπλοκής, τα οποία αξιολογούνται με βάση την οικονομική αποτελεσματικότητά τους αλλά και τον ρόλο τους σε ό,τι αφορά τους δημοκρατικούς θεσμούς και την κοινωνία των πολιτών. Το πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα είναι ότι επέλεξε να επενδύσει κατά προτίμηση στον εκπρόσωπο της ολιγαρχικού τύπου ρωσικής διαπλοκής, η οποία είναι χειρότερη και φυσικά πιο επικίνδυνη από την ευρωπαϊκή διαπλοκή και την παραδοσιακή ελληνική διαπλοκή.

Ο κ. Σαββίδης δεν αρκέστηκε στις καλές σχέσεις του με τον πρωθυπουργό και στην εξυπηρέτηση από την κυβέρνηση των συμφερόντων του. Εμφανίστηκε σε αρκετές περιπτώσεις ιδιαίτερα επιθετικός. Επαίνεσε τον κ. Τσίπρα δίνοντάς του στάτους Έλληνα Πούτιν, δήλωσε δημόσια ότι, σε ό,τι τον αφορά, ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πρωθυπουργός και εμφανίστηκε στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες να υπερηφανεύεται ότι είναι «λαγός» της κυβέρνησης.

Η συμπεριφορά του είναι σύμφωνη με τον κώδικα Πούτιν, με την έννοια ότι οι Ρώσοι ολιγάρχες
έχουν την εύνοια του ισχυρού άνδρα του συστήματος και ανταποδίδουν σε επίπεδο ενημέρωσης και πολιτικής με κάθε τρόπο. Το πολιτικό σύστημα της Ρωσίας έχει αυταρχικά χαρακτηριστικά και δεν υπάρχουν οι θεσμικές ισορροπίες και οι έλεγχοι που χαρακτηρίζουν το ευρωπαϊκό δημοκρατικό σύστημα. Ο κ. Σαββίδης διαπλέκεται στην Ελλάδα και αναπτύσσει τις προσωπικές του σχέσεις με τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο με νοοτροπία Ρώσου ολιγάρχη και όχι Ευρωπαίου ή Έλληνα διαπλεκόμενου. Με τη συμπεριφορά του, εκθέτει πολιτικά αυτούς που συνεργάζονται και συναλλάσσονται μαζί του και τους στερεί τη δυνατότητα μιας σοβαρής πολιτικής άμυνας.

Από τη διαγραφή του προστίμου της ΣΕΚΑΠ με νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης μέχρι τη μετατροπή του σε παράγοντα των ΜΜΕ και την παρέμβαση της αθλητικής Δικαιοσύνης για να διευκολυνθεί ως ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, όλα έγιναν από την πλευρά της κυβέρνησης με πολύ χοντροκομμένο τρόπο υπέρ του κ. Σαββίδη, όπως ακριβώς έχει μάθει και το απαιτεί ο Ρώσος ολιγάρχης.

Ο κ. Σαββίδης με τη συμπεριφορά του δεν υπονομεύει μόνο τους δημοκρατικούς θεσμούς αλλά επιτίθεται και στην κοινωνία των πολιτών. Η Θεσσαλονίκη κυριαρχείται από έναν «στρατό» μπράβων και σκληροπυρηνικών οπαδών –κατά το ρωσικό πρότυπο–, προκειμένου να πειθαρχήσουν η κοινωνία της Βόρειας Ελλάδας αλλά και πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες στις υποδείξεις του μεγάλου αφεντικού. Ακόμη και τώρα, που άρχισε η μεγάλη πτώση του Ιβάν Σαββίδη, έρχονται μηνύματα «εκδίκησης» από τους μηχανισμούς που ελέγχει στη Θεσσαλονίκη, ενώ τα πολιτικά και αυτοδιοικητικά στελέχη της Βόρειας Ελλάδας προτιμούν στις περισσότερες περιπτώσεις τη σιωπή από την καταδίκη όσων εξωφρενικών συμβαίνουν με ευθύνη Σαββίδη, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Αλλεπάλληλα χτυπήματα

Έτσι όπως εξελίχθηκε το σίριαλ Τσίπρα-Σαββίδη, ο πρωθυπουργός δέχτηκε αλλεπάλληλα επικοινωνιακά και πολιτικά χτυπήματα, από τα οποία είναι πολύ δύσκολο να συνέλθει.

Πρώτον, μετέτρεψε το πολυδιαφημισμένο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς σε πολιτικό ανέκδοτο με δική του ευθύνη. Ιστορικά το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δεν προκύπτει από πουθενά γιατί οι διαχειριστές της τύχης της είναι σχεδόν στο σύνολό τους οπαδοί της απόλυτης εξουσίας, της απόλυτης νομής της εξουσίας και κατά συνέπεια της απόλυτης διαφθοράς. Αυτά όμως είναι σύνθετα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα που μπορεί να μην ενδιαφέρουν άμεσα τον μέσο πολίτη. Η εικόνα όμως της ταύτισης του κ. Τσίπρα με έναν Ρώσο ολιγάρχη-πιστολέρο τον επηρεάζει άμεσα και με καταλυτικό τρόπο.

Δεύτερον, η έκρηξη του σκανδάλου Τσίπρα-Σαββίδη ήρθε την πιο ακατάλληλη στιγμή για την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην προσπάθειά τους να ψαλιδίσουν το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ, έχουν αναπτύξει τη σκανδαλολογία σε βάρος της ΝΔ, στελεχών της, ακόμη και συγγενών των στελεχών της – οι αλλεπάλληλες επιθέσεις, κάθε φορά με διαφορετική θεματολογία, εναντίον της Μαρέβας Μητσοτάκη-Γκραμπόφσκι αναδεικνύουν τη μεθοδολογία του Μαξίμου προκειμένου να εμφανίσουν την πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας ως απόλυτα διεφθαρμένη και ανίκανη να προσφέρει εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στο υπαρκτό σκάνδαλο της Novartis το σύστημα Μαξίμου καταφεύγει σε απαράδεκτες μεθοδεύσεις, που αφήνουν στο απυρόβλητο την ελβετική πολυεθνική και το τεράστιο κύκλωμα που εξέθρεψε στον χώρο της υγείας, για να συρρικνωθεί η όλη υπόθεση στη δίωξη δέκα επιλεγμένων πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης.

Η κοινή γνώμη δεν παρασύρθηκε από την κυβερνητική σκανδαλολογία – ενδεικτική η δημοσκόπηση της εταιρείας ProRata για τη φιλοκυβερνητική «Εφημερίδα των Συντακτών», που καταγράφει μείωση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ κατά δύο μονάδες στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου. Η ελληνική κοινή γνώμη έχει εκπαιδευτεί σε διάφορες επιχειρήσεις κάθαρσης και αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ μιας πραγματικής κάθαρσης και μιας πολιτικά βρόμικης δήθεν κάθαρσης. Μετά την τεκμηρίωση της στενής συνεργασίας Τσίπρα-Σαββίδη η κοινή γνώμη θα κρίνει πολύ πιο αυστηρά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις σε σχέση με τη σκανδαλολογία του Μαξίμου και την πολιτική διαχείριση του υπαρκτού σκανδάλου της Novartis.

Τρίτον, η αποκάλυψη της στενής σχέσης Τσίπρα-Σαββίδη προκαλεί αλυσιδωτή αντίδραση. Πάρα πολλοί πολίτες οι οποίοι καταπιέζονται από την κλιμακούμενη λιτότητα κρίνουν τώρα ακόμη πιο αυστηρά τις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα και την οικονομική πολιτική της.

Στον χώρο των ΜΜΕ η κυβέρνηση βλέπει να αποδομείται το σύστημα που είχε αρχίσει να δημιουργεί. Η επένδυση του κ. Σαββίδη στο Mega δεν οδήγησε πουθενά. Το συγκρότημα του «Έθνους» πέρασε με πρωτοβουλία Τσίπρα από τον Μπόμπολα στον Σαββίδη, αλλά η έλλειψη συνεννόησης Σαββίδη-Μάρη μπορεί να το οδηγήσει σε λουκέτο. Απρόβλεπτες θεωρούνται οι εξελίξεις και στο τηλεοπτικό «Ε», που κι αυτό πέρασε στην ιδιοκτησία του κ. Σαββίδη, για να δημιουργηθεί ένας σκληρός πυρήνας φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, ικανός να ασκεί πίεση στα άλλα ΜΜΕ.

Η ταύτιση με τον Σαββίδη κάνει πιο δύσκολη για τον κ. Τσίπρα τη διαχείριση των σχέσεών του με ισχυρούς παράγοντες στο χώρο των επιχειρήσεων, των αθλητικών ομάδων και των ΜΜΕ. Για παράδειγμα, η κυβερνητική απόφαση να διακόψει το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα αντί να προχωρήσει στην παραδειγματική τιμωρία του Σαββίδη και της ομάδας του, όπως απαιτεί η FIFA για να μην εφαρμοστεί Grexit στο ποδόσφαιρο, δημιουργεί αντιπαλότητα μεταξύ της κυβέρνησης και εκπροσώπων άλλων ισχυρών συμφερόντων.

Η υπόθεση Τσίπρα-Σαββίδη έχει αρχίσει να θυμίζει με τις διαστάσεις και τις παρενέργειές της την υπόθεση Κοσκωτά.

freesunday.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: